Άντρες; Ευχαριστώ, Δε Θα Πάρω! - 2 Angebote vergleichen

Lieferung aus: Niederlande, Direct beschikbaar.
bol.com.
Σκέφτομαι συνεχώς εμένα, τις φίλες μου και όλες τις γυναίκες που τέτοια ώρα είναι μόνες. Γυναίκες που δεν τους λείπει τίποτε κι όμως έχουν ένα τίποτε στο κρεβάτι τους. Είναι μισές. Όπως και να το κάνουμε, άνθρωπος χωρίς ταίρι είναι μισός άνθρωπος. Είναι μορφή αναπηρίας κι αυτό. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Η Μέριλιν, η γάτα μου, πετάγεται από δίπλα μου κοιτάζοντας κι αυτή τον καθρέφτη.«Μέριλιν, είμαι ανάπηρη», της λέω.Με κοιτάει στα μάτια και προσπαθεί να καταλάβει.«Κι ... Σκέφτομαι συνεχώς εμένα, τις φίλες μου και όλες τις γυναίκες που τέτοια ώρα είναι μόνες. Γυναίκες που δεν τους λείπει τίποτε κι όμως έχουν ένα τίποτε στο κρεβάτι τους. Είναι μισές. Όπως και να το κάνουμε, άνθρωπος χωρίς ταίρι είναι μισός άνθρωπος. Είναι μορφή αναπηρίας κι αυτό. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Η Μέριλιν, η γάτα μου, πετάγεται από δίπλα μου κοιτάζοντας κι αυτή τον καθρέφτη.«Μέριλιν, είμαι ανάπηρη», της λέω.Με κοιτάει στα μάτια και προσπαθεί να καταλάβει.«Κι εσύ είσαι ανάπηρη», συνεχίζω. «Δεν έχουμε σύντροφο. Είμαστε ανάπηρες».Η Μέριλιν ξαναξαπλώνει και συνεχίζει τον ύπνο της. Αδιαφορεί. Σαν να μου λέει: «Άντε, κοπέλα μου, σύνελθε και κοιμήσου. Μια χαρά άνθρωπος είσαι. Σιγά μην τρελαθούμε για τα αρσενικά».Συνέρχομαι. Τι με έπιασε ξαφνικά; Γιατί τόσος πεσιμισμός; Δηλαδή, επειδή οι άντρες είναι νούμερα, πρέπει κι εγώ να γίνω νούμερο νυχτιάτικα; «Βρε, δεν πάνε στα τσακίδια!»Taal: el;Formaat: ePub met kopieerbeveiliging (DRM) van Adobe;Verschijningsdatum: juni 2017;ISBN13: 9786180120066; Ebook | 2017.

Lieferung aus: Deutschland, in-stock.
Σκέφτομαι συνεχ ς εμένα, τις φίλες μου και λες τις γυναίκες που τέτοια ρα είναι μ νες. Γυναίκες που δεν τους λείπει τίποτε κι μως έχουν ένα τίποτε στο κρεβάτι τους. Είναι μισές. πως και να το κάνουμε, άνθρωπος χωρίς ταίρι είναι μισ ς άνθρωπος. Είναι μορφή αναπηρίας κι αυτ . Σηκ νομαι απ το κρεβάτι και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Η Μέριλιν, η γάτα μου, πετάγεται απ δίπλα μου κοιτάζοντας κι αυτή τον καθρέφτη. Μέριλιν, είμαι ανάπηρη , της λέω.Με κοιτάει στα μάτια και προσπαθεί να καταλάβει. Κι εσ είσαι ανάπηρη , συνεχίζω. Δεν έχουμε σ ντροφο. Είμαστε ανάπηρες .Η Μέριλιν ξαναξαπλ νει και συνεχίζει τον πνο της. Αδιαφορεί. Σαν να μου λέει: ντε, κοπέλα μου, σ νελθε και κοιμήσου. Μια χαρά άνθρωπος είσαι. Σιγά μην τρελαθο με για τα αρσενικά .Συνέρχομαι. Τι με έπιασε ξαφνικά; Γιατί τ σος πεσιμισμ ς; Δηλαδή, επειδή οι άντρες είναι νο μερα, πρέπει κι εγ να γίνω νο μερο νυχτιάτικα; Βρε, δεν πάνε στα τσακίδια!