De tweede helft. - ein Angebot gefunden

Von Händler/Antiquariat, Antiquariaat Hofman [838319], De Bilt, Netherlands.
Amsterdam - Antwerpen, Uitgeverij De Arbeiderspers, 2000. Paperback. Met flappen. 8vo. 59 pp. (Mooi exemplaar). 1e druk. Het is mogelijk de poëzie van Anna Enquist te lezen als een aanhoudend en verbeten verzet tegen het verstrijken van de tijd -- en dat met de wapens van de taal. De titel van deze bundel geeft uitdrukking aan het besef dat het midden van de levensweg reeds gepasseerd is, dat het beslissende deel is aangebroken. Maar tot berusting leidt dat allerminst. Degenen die in haar gedichten aan het woord zijn, worden liever strijdend dan lijdzaam verslagen door de allesverpletterende dood: "Het mes maakt je hard". De tweede helft mag dan wreed zijn en de dagen loodzwaar, de kracht en het genoegen om weerstand te bieden is onverminderd aanwezig: "En nu:/aan het werk. Het kan niet/anders, er moet gegeten worden." Of elders: "Zij heeft nog stem. Zij laat zich/nog niet varen naar het feest." De landschappen die in De tweede helft worden opgeroepen zijn bars en zuinig als Hollands weer kan zijn. Daar schuurt water bij de stuw en waait wind die je de kop zal kosten. Een omgeving die past bij het opstandige temperament van de sprekers.Poëzieminnend Nederland mag blij zijn met Anna Enquist." - Jaap Goedegebuure Recensie(s): Op het omslag de welbekende vinger van Co Westerik die zich snijdt aan gras: een korte samenvatting van het feit dat mensen zich aan het leven zelf verwonden en sterfelijk zijn. In de poezie van Anna Enquist is de dood alomtegenwoordig, zeker nu ze in 'de tweede helft' leeft. Enkele gedichten referen overduidelijk aan de plotselinge dood van Herman de Coninck in Lissabon: 'De dood, zegt men, heeft genomen. / Ik zat op de grond met een dode / maar niemand kwam om te nemen.' Naast doodsbesef is deze poezie vervuld van vitaliteit, gelatenheid is er vreemd aan. Misschien het mooiste gedicht is het lange 'Een nieuw jaar' : 'Nog niet. De zoon moet nog trouwen, / de oude nog sterven. Er komt nog / wereldvoetbal en goudvissenbroed.' Van heel gewone dagelijkse ervaringen en herinneringen weet Anna Enquist veelzeggende poezie te maken, bijvoorbeeld van een wegrennende haas, een bezoek aan Wenen in Mozarts voetspoor, een kind dat naar je toe kruipt, een brug, een tochtje naar Schokland, met z'n zessen in een kleine bus naar Parijs, nog verdoofd de tandarts verlaten, in het bos, ontbijten. En het gaat niet kalm en rustig toe in deze gedichten, maar integendeel zeer hevig; de emoties vormen een integraal bestanddeel van dit werk, dat overigens qua vorm heel beheerst oogt. (Biblion recensie, T. van Deel) (booknr: 47147).

Daten vom 01.09.2016 20:23h